Każdy kto choć trochę słyszał o surrealizmie niemal od razu przypomina sobie jednego z najsłynniejszych artystów XX wieku – Salvadora Dalego. Malarz słynął z niesamowitych dzieł sztuki, ale też samo jego życie stanowiło pewnego rodzaju reklamę dla jego twórczości. Nawet krytycy sztuki, aby podkreślić zamiłowanie Dalego do pieniędzy i sławy, przekształcali jego imię i nazwisko na Avida Dollars co oznaczało „Chciwy Dolarów”.
Kataloński artysta urodził się w Figueres w 1904 roku. Na lekcje rysunku uczęszczał już jako dziecko, a po ukończeniu szkoły zaczął studia w Akademii Sztuk Królewskich w Madrycie, ale szybko został z niej wyrzucony. Dali już wtedy dał się poznać jako bardzo pewny siebie ekscentryk z manią wielkości. Sądził, że studia artystyczne nie są mu potrzebne, bo przewyższał zdolnościami swoich nauczycieli. Dla jednych Dali był genialnym artystą z wielką wyobraźnią, a dla innych dziwakiem z bardzo wybujałym ego.
Rozwój kariery
Kariera artysty zaczęła się rozwijać po przeprowadzce do Paryża. To właśnie tam został przyjęty do grona surrealistów, a nowy kierunek w sztuce przeniósł również do swojego życia codziennego. W ciągu lat wypracował sobie własną metodę w sztuce, którą nazwał „metodą paranoiczno-krytyczną”. Polegała na naśladowaniu wizji ludzi mających urojenia. W 1934 roku został wyrzucony z grupy surrealistów za popieranie faszyzmu. W czasie II wojny światowej przeniósł się ze swoją żoną do USA. Stworzył wówczas szokującą do dzisiaj autobiografię „La vie secrete de Salvador Dali” (polski tytuł to „Moje sekretne życie”). Dali nie był jedynie malarzem. Zajmował się także projektowaniem, grafiką, rzeźbą, fotografią, a nawet aktorstwem. Artysta nie stronił również od mniej ambitnych projektów. Nie każdy wie, że to właśnie on zaprojektował logo lubianych przez dzieci lizaków Chupa-Chups. Do najsłynniejszych dzieł malarza należą do dzisiaj „Kuszenie św. Antoniego”, „Sen”, „Trwałosć Pamięci” i „Płonoca Żyrafa”.
Muza Dalego i jego życie osobiste
Dali zdobył na świecie wielką popularność, ale prawdopodobnie nie odniósłby sukcesu gdyby nie poznał swojej żony Gali, która stała się jego agentką. 10 lat starsza kobieta była dla niego bardziej opiekunką niż żoną, zajęła się całą karierą artysty i sprzedawała jego dzieła. On tworzył i szokował, a ona zajmowała się sprawami finansowymi. Gala była także przez wiele lat muzą Dalego i poświecił jej część swoich dzieł. Artysta uwielbiał bulwersować swoim zachowaniem i strojem gdziekolwiek się pojawiał. Krążyło też wiele plotek na temat jego życia prywatnego. Mówiono na przykład, że był homoseksualistą i bał się kobiecych narządów rozrodczych. Kiedy przybył do Stanów Zjednoczonych razem z żoną zorganizował wielki bal na który zaproszono wiele znanych osobistości jak Walt Disney. Amerykanie zachwycali się jego wyglądem i niesamowitymi kostiumami. Słynnym wydarzeniem w kraju był jego pobyt w domu towarowym na Manhattanie gdzie tworzył witrynę sklepową. Artysta tak się zezłościł na pracowników, którzy źle wykonali jego projekt, że wybił szybę i wypadł na ulicę. Został nawet aresztowany za awantury, a o incydencie pisano w gazetach.
Malarz po wojnie powrócił do Europy i tworzył do lat 70-tych. Jego dzieła przyciągały wielu bogaczy, a po latach były już tak znane, że mało kogo było stać na ich kupno. Złośliwi mówią, że nikt by jednak o nich nie pamiętał, gdyby nie dziwaczny styl życia i odpowiednio wykreowany wizerunek artysty dzięki którym stał się jedną z najbarwniejszych postaci XX wieku.
NMA
