Rodzaj Wisteria, która znana jest również jako glicynia czy słodlin, obejmuje 8-10 gatunków zdrewniałych pnączy z rodziny bobowatych. Wisteria pochodzi głównie z Azji i Ameryki Północnej, ale jest szeroko rozpowszechniona także w innych rejonach świata ze względu na atrakcyjny pokrój i piękne, dekoracyjne kwitnienie. Wśród jej atrybutów można wyróżnić również dużą wytrzymałość, szybki przyrost, długowieczność i umiejętność wspinania się po podporach. Rośliny są bardzo cenione ze względu na duże, zwisające kaskady kwiatów, które pojawiają się wiosną. Kwiaty mogą być białe, różowe, liliowo-niebieskie, niebiesko-fioletowe lub fioletowe. Owocem jest długi, zielony i spłaszczony strąk, który nie ma szczególnej wartości ozdobnej. Glicynia wspina się za pomocą wijących się łodyg i ma naprzemiennie ułożone, pierzasto złożone liście. Starsze rośliny mogą z biegiem lat tworzyć gruby, zdrewniały pień o średnicy kilkunastu centymetrów.
Wisteria sadzonki zwykle zaczynają kwitnąć po kilku latach od posadzenia, dlatego najczęściej uprawiane są z odrostów i ukorzenionych pędów. Rośliny wyhodowane z nasion mogą uraczyć nas kwiatami nawet dopiero po kilkunastu latach od wysiewu.
Uprawiane w kraju gatunki obejmują:
- Glicynię japońską (Wisteria floribunda);
- Glicynię chińską (Wisteria sinensis);
- Rzadziej można spotkać Glicynię amerykańską (Wisteria frutescens), pochodzącą z południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych.
W jakiej glebie zasadzić wisterię?
Przed posadzeniem Wisterii należy odpowiednio przygotować podłoże. Powinno się zacząć od ustalenia Ph, aby określić kwasowość, a także sprawdzić ilość składników mineralnych w glebie, aby uzupełnić ich niedobory. Dla obfitego kwitnienia Wisteria wymaga głęboko uprawionej, umiarkowanie żyznej i wilgotnej gleby, która nigdy nadmiernie nie wysycha. Do gleby, która znajduje się na danym stanowisku, można dodać torfu, kompostu, próchnicy lub dobrze przegnitego obornika. Pnącze dobrze dostosowuje się do większości gleb ogrodowych, chociaż, aby uzyskać najlepsze wyniki, powinno się zadbać o otrzymanie optymalnego dla tego gatunku Ph (obojętnego lub lekko kwaśnego) w przedziale 6,0-7,0.
Sadzenie i uprawa Wisterii:
Po przygotowaniu gleby i zamontowaniu podpory, przy której będzie rosło pnącze, można posadzić roślinę. Sadzonkę umieszcza się kilka centymetrów głębiej niż rosła do tej pory w doniczce. Jeżeli roślina jest szczepiona, to miejsce szczepienia powinno znaleźć się nieco poniżej poziomu gleby. Umieść sadzonkę na środku dołka i wypełnij przygotowany otwór mieszanką żyznej i przepuszczalnej gleby i dokładnie ubij glebę wokół pędu głównego. Glicynie najlepiej jest posadzić przy ścianie i poprowadzić na niej mocne, ocynkowane druty, do których podepniemy pędy rośliny.
Podlewanie i nawożenie wisterii
Wisterię podlewa się bardzo obficie tuż po posadzeniu. Młode, świeżo posadzone rośliny będą wymagały regularnego podlewanie, przynajmniej jednym wiadrem wody tygodniowo. Starsze okazy, które mają rozbudowany system korzeniowy, lepiej radzą sobie z przesuszeniem podłoża. Podlewa się je tylko wtedy, gdy zaobserwujemy więdnięcie liści i pędów. Młode wisterie nawozi przez pierwsze kilka lat uprawy. Do tego celu wykorzystuje się nawozy organiczne np. kompost, którego kilkucentymetrową warstwę rozkłada się wokół nasady pędów.
Rozmnażanie wisterii
Z nasion
Chociaż Wisteria rośnie dosyć szybko, to w przypadku rozmnożenia jej z nasion, powinno się mieć świadomość, że od momentu posadzenia do wydania pierwszych kwiatów może minąć nawet kilkanaście lat. Uprawa wisterii z nasion może być jednak ciekawym doświadczeniem i obserwacją rozwoju rośliny od samego jej początku. Nasiona można zamówić w wyspecjalizowanym sklepie ogrodniczym lub uzyskać je ze strąków, które zawiązują starsze rośliny. Nasiona są spłaszczone i mają pomarszczoną, brązowo-czarną skórkę. Przed wysiewem należy je moczyć przez całą noc w ciepłej wodzie. Następnie umieszcza się je pojedynczo w doniczkach wypełnionych przepuszczalną glebą na głębokość ok. 2 cm. Doniczki przenosi się do jasnego pomieszczenia, w którym panuje ok. 18 stopni C. Podłoże w doniczkach regularnie się nawilża, aby utrzymać stałą wilgotność. Można przykryć doniczki plastikową osłoną, do momentu, w którym pojawią się pierwsze kiełki. Gdy siewki wytworzą 2-3 pary liści właściwych, przesadza się je do gruntu obok ściany, ogrodzenia czy mocnej kratownicy.
Z sadzonek
Oprócz rozmnażania Wisterii z nasion, możliwe jest rozmnażanie przy pomocy sadzonek. Nie jest to wcale trudne. W rzeczywistości jest to najłatwiejszy sposób na pozyskanie nowych okazów do naszego ogrodu. Sadzonki pobiera się z pół zdrewniałego pędu, który jest jeszcze zielony. Przycięty pęd powinien mieć ok. 10-15 cm długości i przynajmniej dwie pary liści. Sadzonki glicynii najszybciej ukorzeniają się późną wiosną lub wczesnym latem. Z przygotowanej sadzonki usuwa się dolną parę liści, a następnie przycina dolną część do pierwszego węzła. Z tego miejsca wyrosną nowe korzenie sadzonki wisterii. Koniec sadzonki zanurza się w ukorzeniaczu i sadzi do doniczki, a następnie delikatnie ubija glebę wokół niej. Kolejno podlewa się dokładnie sadzonkę i przykrywa szklanym kloszem lub plastikową butelką, aby zwiększyć wilgotność powietrza. Doniczkę ustawia się w jasnym miejscu, ale nie bezpośrednio nasłonecznionym. Roślina powinna się ukorzenić w ciągu 4-6 tygodni.
Choroby i szkodniki
Choroby wisterii
W przeciwieństwie do większości roślin ogrodowych Wisteria wykazuje się sporą odpornością na choroby i szkodniki. Istnieje jednak kilka problemów, które mogą spotkać hodowcę wisterii, gdy ta uprawiana jest w niewłaściwych warunkach.
Zgnilizna korzeni:
W większości przypadków za zgniliznę korzeni odpowiada grzyb z rodzaju Pythium. Choroba pojawia się wtedy, gdy korzenie rośliny są przez dłuższy czas zanurzone w wodzie np. w przypadku słabego drenażu, ciężkiej ziemi, podmokłego terenu lub nadmiernego podlewania. System korzeniowy stale zalewany wodą gnije, obumiera, a pędy wraz z liśćmi zwijają się i opadają. W przypadku wystąpienia choroby należy ograniczyć podlewanie, poprawić drenaż gleby i zastosować środek chemiczny np. Topsin 500 SC.
Mączniak:
Mączniak prawdziwy występuje na wielu roślinach i jest łatwy do identyfikacji. Objawia się w postaci białych plamek i mączystego nalotu, pokrywającego wierzch i spód liści, rzadziej pędy i kwiatostany. Grzyb zimuje w opadłych liściach i kwiatach, dlatego bardzo ważne jest grabienie i palenie wszystkich opadłych liści, przyciętych pędów i kwiatów. Wiosną wykonuje się oprysk środkiem chemicznym zwalczającym mączniaka np. Amistar 250 SC, Topsin 50 SC.
Szkodniki wisterii
Mszyce i wełnowce są niestety często spotykanymi szkodnikami w ogrodach. Te wysysające soki owady żerują na liściach i pędach. Gromadzą się najczęściej w większych grupach nawet kilkudziesięciu osobników na jednym liściu. W krótkim czasie doprowadzają do zwijania się, żółknięcia i opadania liści z pędów. Mszyce są niewielkie i mają zielony, żółty, czarny lub brązowy kolor. Wełnowce są białe, płaskie i często wytwarzają charakterystyczne ‘’strzępki wełny’’. Owady można usuwać z liści ręcznie, a przy dużej inwazji najlepiej wykonać oprysk środkiem chemicznym np. Polysect 005SL.
Materiał partnera
