Żylaki kończyn dolnych to problem zarówno zdrowotny, jak i estetyczny, który występuje głównie u kobiet po 40 roku życia. Nie oznacza to jednak, że nie dotyczy on również mężczyzn, ani młodszych kobiet. Każdy z nas powinien uważnie obserwować czy przypadłość ta nie zaczyna się pojawiać właśnie u niego.
W przypadku żylaków bardzo ważna jest profilaktyka i należy o niej pamiętać, ale jeśli pojawią się niepokojące objawy takie jak pajączki, opuchlizna, zasinień na nogach, czy często występujących skurczów łydek, lub ból w okolicy żył, to jest moment aby skontaktować się z lekarzem flebologiem.
Jakie są obecnie skuteczne metody leczenia żylaków?
Wewnątrzżylne metody zamykania uszkodzonych pni żylnych można podzielić na dwie grupy. Są nimi metody termiczne i nietermiczne. W obrębie każdej z nich można wybierać spośród kilku rodzajów zabiegów.
Termiczne metody leczenia żylaków
Termiczne metody leczenia żylaków to takie, które do zamykania uszkodzonych pni żylnych wykorzystują wysoką temperaturę wytwarzaną podczas zabiegów wewnątrz naczynia. Zasada działania wszystkich metod termicznych jest podobna:
- Przy pomocy wiązki lasera, fal radiowych czy pary wodnej podnosi się temperaturę w naczyniu.
- Ściany naczyń zostają uszkodzone (w sposób kontrolowany).
- Naczynie obkurcza się i dochodzi do jego zakrzepu oraz powstania jałowego stanu zapalnego, następnie zwłóknienia i całkowitego zrośnięcia naczynia.
- Resztki żylaków są wydalane z organizmu za sprawą komórek układu żernego.
W odróżnienia od chirurgicznego usuwania żylaków, czyli tzw. strippingu, metody termiczne nie wiążą się z koniecznością wykonywania nawet nacięć na nogach czy, tym bardziej, większego nacięcia w pachwinie. Jaka jest różnica między poszczególnymi metodami? Odpowiedzi znajdziesz poniżej.
Przykładowe zdjęcia, efekty usuwania żylaków można zobaczyć na stronie https://flebologiaestetyczna.pl/
Laserowe leczenie żylaków metodą EVLT
Metoda laserowa nazywana jest także metodą EVLT (EndoVenous Laser Treatment). W tym przypadku, aby w sposób kontrolowany uszkodzić ściany uszkodzonych naczyń krwionośnych, wykorzystuje się wiązkę lasera.
Przed zabiegiem lekarz przeprowadza badanie USG i wykonuje tzw. mapowanie żylaków – zaznacza na nodze te miejsca, które zostaną nakłute, by wprowadzić do naczyń cieniutki prowadnik.
Przebieg zabiegu:
- Lekarz nakłuwa naczynie i wprowadza pod skórę prowadnik – cieniutki drucik, na który potem nasuwa koszulkę naczyniową. Gdy koszulka jest nasunięta, prowadnik zostaje usunięty.
- Pod kontrolą ultrasonografu, przez wprowadzoną wcześniej koszulkę, lekarz wprowadza cewnik ze światłowodem.
- Zostaje uruchomiony generator światła, a lekarz przesuwa światłowód od najgłębszego miejsca naczynia w kierunku nacięcia i powoli go wyciąga.
Podczas powolnego ruchu od końca naczynia w kierunku nacięcia impulsy laserowe emitowane przez światłowód, kawałek po kawałku uszkadzają ściany żylaka.
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu nasiękowym – znieczula się jedynie obszar wokół żylaka. Po zabiegu zakłada się pacjentowi opatrunek oraz pończochę uciskową. Należy nie ściągać jej przez 24 godziny (noszenie pończochy w ciągu dnia jest zalecane przez około 2 tygodnie po wykonaniu zabiegu).
Po wykonaniu zabiegu pacjent może od razu opuścić klinikę i powrócić do codziennych aktywności, uważając jednocześnie, by nie obciążać nadmiernie nogi.
Leczenie żylaków metodą EVRF – z wykorzystaniem prądu o wysokiej częstotliwości
Pierwsze zabiegi metodą EVRF zostały wykonane w klinice Kriocentrum w podwarszawskim Józefowie. Metoda wewnątrznaczyniowego usuwania żylaków polega na zamykaniu uszkodzonego naczynia przy pomocy urządzenia, które emituje fale radiowe. Dzięki EVRF możliwe jest leczenie zarówno niewielkich naczyń (o średnicy 1 mm), jak i naczyń o średnicy powyżej 5 mm. Metodę tę stosuje się do zamykania żył odpiszczelowych, odstrzałkowych i niewydolnych żył powierzchniowych.
Przed zabiegiem lekarz, przy pomocy badania USG Doppler, dokonuje mapowania żylaków i zaznacza miejsca wykonania nakłuć.
Przebieg zabiegu:
- Przy pomocy igły ze światłem pod skórę wprowadzany jest prowadnik, na który następnie nakładana jest koszulka naczyniowa.
- Po usunięciu prowadnika do koszulki wprowadza się cewnik, umożliwiający emisję fal radiowych o wysokiej częstotliwości.
- Cewnik jest wyciągany przez lekarza od końca naczynia w kierunku nakłucia.
- Emitowane fale radiowe, rozprowadzane podczas przesuwania cewnika, zamykają uszkodzone naczynia.
Zabieg ten wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym (nasiękowym) i trwa około 60 minut. Po zabiegu zakłada się opaskę uciskową, która nie powinna być zdejmowana przez minimum 24 godziny. Opaskę tę zaleca się nosić przez około 14 dni. Należy spacerować co najmniej godzinę każdego dnia. Można powrócić do codziennych aktywności, uważając, by za bardzo nie obciążać nogi.
Leczenie żylaków metodą SVS – z wykorzystaniem pary wodnej
Usuwanie żylaków parą wodną nazywa się także SVS (Steam Vein Sclerosis). Do zamknięcia zmienionych chorobowo żył wykorzystuje się energię pochodzącą z czystej wody dostarczanej pod postacią pary wodnej w mikro dawkach. Para ta ma tzw. postać suchą, czyli przegrzaną – około 140°C. Podobnie jak w przypadku metody EVRF oraz EVLT przed wykonaniem zabiegu konieczne jest przeprowadzenie badania USG i wykonanie mapowania.
Przebieg zabiegu: Poprzez niewielkie nakłucie do światła naczynia wprowadzany jest cieniutki cewnik. Jest on podłączony do aparatury, która dostarcza podgrzaną parę wodną w mikro dawkach bezpośrednio do naczynia. Para ta jest wtryskiwana na końcu cewnika. Cewnik zostaje powoli wyciągany, emitując energię w całym naczyniu.
Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym, całkowicie pod kontrolą ultrasonografu.
Podobnie jak w przypadku poprzednich metod, pacjent może wrócić do domu tego samego dnia. Wykonywanie codziennych aktywności i spacerowanie jest jak najbardziej zalecane, ale noga nie powinna być za bardzo obciążana.
Metoda SVS umożliwia zamknięcie każdego rodzaju żylaków, nawet podczas jednego zabiegu. Pozwala też na zamknięcie krętych poszerzeń żylnych tuż pod skórą.
Nietermiczne metody leczenia żylaków
Nietermiczne metody leczenia żylaków polegają na wprowadzeniu do światła zmienionego chorobowo naczynia specjalistycznych substancji, które powodują uszczelnienie lub zamknięcie naczyń. Do nietermicznych metod leczenia żylaków zaliczamy mechaniczno-chemiczną ablację za pomocą piany (tzw. metoda MOCA – mechano-chemical ablation) oraz aplikację klejów tkankowych. Opis obu metod znajdziesz poniżej.
Metoda MOCA – mechaniczno-chemiczna ablacja za pomocą piany
Metoda MOCA jest szybką i nieinwazyjną metodą leczenia żylaków. Do jej przeprowadzenia wykorzystywane są urządzenia ClariVein lub Flebogrif.
Zasada działania metody MOCA jest następująca:
- Pod kontrolą USG, poprzez mikro nakłucie, do światła zmienionego chorobowo naczynia wprowadzany jest cieniutki cewnik.
- Końcówka cewnika obraca się w szybkim tempie i skaryfikuje (drapie) wewnętrzne ściany żyły. Prowadzi to do reakcji fizjologicznej, która polega na obkurczeniu się naczynia.
- Jednocześnie poprzez wprowadzony cewnik aplikuje się pianę, która wypełnia pozostałe światło i uszkadza śródbłonek żyły, która zaczyna się zrastać, a potem całkowicie i nieodwracalnie się zamyka.
Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym. Po zabiegu na nogę zakładany jest opatrunek oraz opaska uciskowa. Zaleca się jej noszenie przez około 14 dni. Należy spacerować i wrócić do regularnych czynności, jednak jak w przypadku pozostałych metod, nie przeciążać nogi.
Leczenie żylaków klejami tkankowymi
Zamykanie żylaków klejem wewnątrznaczyniowym to innowacyjna, małoinwazyjna metoda leczenia niewydolności żylnych.
Do klejenia żył wykorzystywane są roztwory związków chemicznych bezpiecznych dla zdrowia, czyli kleje tkankowe z grupy cyjanoakrylanów, takie jak VenaSeal czy VenaBlock. Odpowiednio dobrana substancja wprowadzana jest do światła naczynia przy pomocy cieniutkich igieł oraz niewielkiego cewnika. W odróżnieniu od innych metod klejenie żył nie wymusza usuwania naczyń z organizmu – w wyniku działania klejów ściany żył zbliżają się do siebie, a potem całkowicie zrastają i włóknieją.
Zabieg klejenia żylaków jest komfortowy dla pacjenta. Nie ma konieczności podawania znieczulenia miejscowego. By pacjent czuł pełen komfort, stosuje się znieczulenie punktowe. Cała procedura trwa około 30 minut, a po jej zakończeniu pacjent może wrócić do domu. Zabieg ten można wykonywać także latem.
Leczenie uzupełniające
Oprócz zabiegów termicznych i nietermicznych, które leczą zmienione chorobowo naczynia krwionośne, stosuje się także leczenie uzupełniające. Metody te służą do usuwania widocznych na powierzchni nóg żylaków oraz uszkodzonych perforatorów. Do najpopularniejszych i najbardziej skutecznych metod pomocniczych należą minifleboktomia, mikrocewniki RF i pary wodnej oraz specjalistyczne preparaty, nazywane klejami (opisane także wcześniej).
Minifleboktomia
Minifleboktomia to grupa małoinwazyjnych technik chirurgicznych, takich jak metoda Varadiego. Zabiegi te umożliwiają usunięcie np. niewydolnych żył odpiszczelowych (wyjątkiem są zwykle połączenia odpiszczelowo-udowe oraz odpiszczelowo-podkolanowe).
Zwykle zabiegi tego typu wykonywane są w trybie ambulatoryjnym, w znieczuleniu miejscowym. Przed wykonaniem zabiegu przeprowadza się badanie USG i mapowanie.
Podczas zabiegu: chirurg wykonuje mikro nacięcia (o szerokości około 1-2 mm). Następnie przy pomocy specjalistycznych przyrządów chirurgicznych przypominających niewielkie haczyki odszukuje pod skórą zmienione chorobowo naczynia i usuwa je z ciała pacjenta. Nacięcia wykonane na skórze są niewielkie, w związku z czym nie ma potrzeby zakładania szwów.
Zabieg minifleboktomii trwa około 1 godziny – w zależności od ilości usuwanych żylaków. Po zabiegu na nogę zakładany jest opatrunek oraz opaska uciskowa. Pacjent może wrócić do codziennych aktywności po kilku dniach.
Materiał partnera zewnętrznego
